Psykhe’den ‘Ve, fakat bir gün uyandığınızda aslında her gün aynı!’ Günceli

Selamlar pek sevgili Mavi Manga takipçileri 🙂 Uzun bir aradan sonra bırakın güncel yazmayı bir şeyler yazmak bile zor geldi ? Bu nasıl güncel başlığı! şaşkınlığının ? yüz ifadelerinizdeki şeklini tahmin edebiliyorum ? Şöyle ki bundan yaklaşık iki sene öncesine kadar çok yoğun bir hayatım vardı. Haftanın altı günü sabah 11.00*-akşam 19.00* arası mesaisinin dışında bir de iş yerine varmak üzere süren toplu taşıma yolculuğu var ki! Metrolar, otobüsler, minibüsler falan. Bir de hiç yorulmamışım gibi müthiş bir kültür gayretim vardı (Bugünlerde en çok özlediğim) İstanbul’un kalabalığında toplu taşıma aracında ister oturmaya yer bulmuş olayım ister bulamayayım muhakkak kitap okurdum. Bazen de iş çıkısında ya da mesai başlamadan da özel ders vermeye giderdim. Eve vardığım saatler 22.00*’ı bulurdu. Yine de bilindiği üzre ben manga editörüyüm, gerçekten çok eğlenerek yaptığım bir ‘hobi’ diyeyim malum bir ekonomik çıkarımız yok. Buradan sevgili Eva’ya selamlar ?Neyse eve gelmişsin dinlen uzan ama hayır açardım pc’yi uyumaya ne kaldıysa edit yapmaya gayret ederim. Bunu da ailemin tv izleyip çay çekirdek keyfinden mahrum kalmamak için oturma odasında yapardım. Bazen de eve varmaya az kala akşamları böyle bir tükenmişlik yapışıyor üzerinize ya ama yine de mutlusunuz çünkü yatıp, uzanacaksınız. Merdivenleri patır patır çıkıp da kapının önünüze geldiğinizde bir ayakkabı kalabalığı görmüşlüğünüz oldu mu? Hani büyüklü küçüklü, topuklu topuksuz, renkli renksiz çeşit çeşit ayakkabılar… Ne düşünürsünüz???

İş yerindeki yorgunluklardan hiç bahsetmiyorum ve kültür gayretimden asla taviz vermeden haftanın altı günü yoğun değilmişcesine bir de dil kursuna gidiyordum nadide pazarları… Arkadaşlarım ve dostlarımı da tabi ki ihmal etmiyordum bu pazar günlerinde. Aaaa tabi bir de Auzef’de sosyoloji okuyordum şimdi mezunum…
Gel gelelim “Eee hani her gün aynıydı” Şöyle ki bu yoğunluğun son bir yılında nişan düğün yoğunluğum da vardı o konuların detayına girmedim  ? İki yıl önce Trabzon’a yerleştim gerçekten muhteşem bir şehir ve benim de memleketim… Kendi saf niyetimle dedim ki bu sene çalışmayayım dinleneyim biraz. Hayal edin istediğiniz saatte yatıp istediğiniz saatte uyandığınızı, işe gitmek zorunda olmadığınızı, şu filmi izleyeceğim şu anime serisine başlayacağım diye uzun bir liste yapmış olduğunuzu ve sonunda o listenin sonunu görebileceğinizi, yataktan kalkıp koltukta uzanabileceğinizi, kumandayla fütursuzca kanal değiştirebileceğinizi, birikmiş çevirilerinizi editleye editleye bitirebileceğinizi… Yume Mitaiiiiiiii!!!

Evet tatlı bir rüya gibi değil mi?
Ve, fakat bir gün uyandığınızda aslında her gün aynı!

Neden? Bu rüya günlerinin elbette bir sonu olmalı yoksa içinizdeki o bir şeyler yapayım isteğinizi kaybediyorsunuz. İstiyorsunuz ama iş bulamıyorsunuz ki çalışasınız… Kitap okuyayım diyorsunuz ya da yürüyüşe başlayayım diyorsunuz ama erteliyorsunuz. “Amannnn YARIN yaparım!” Erteleye erteleye iki sene bitiyor. Ve her gününüzün aynı olduğu bir döngünün içindesiniz.
Neyse kararlıyım kitap alacağım elime ve yürüyüşe çıkacağım YARIN başlarım :))
Dostlar kitap okuyun, hareketlenin, işinizin, okulunuzun kıymetini bilin.. Ertelemeyin! 🙂